Bunu bir örnek ile açıklayacak olursak;Yarasalarıın görme yeteneği yoktur. Görmedikleri halde ucmalarıını sağlayan şey ses dalgalarıdır. Yarasa, ucmak istediği yöne Önce ses dalgaları gönderir. Sesin çarpıp geri dönmesine göre o yöne nasıl ucacağına karar verir. Aslında onların bu özelliği 0-2 yaş grubunda ki Çocuğa çok benzemektedir. Bebek dünyaya geldiği ilk aylarda nerdeyse sadece ağlayarak iletişim kurar. Acııkma,susama,korkma,ııslaklık gibi bütün ihtiyaçlarını ağlama yetisi ile sağlar
Çocuk ağlar ve bekler, tıpkı yarasaların ucmak için sinyal gönderip beklemesi gibi... böylece annesinin yanına ne kadar sürede geleceğini tespit etmiş olur. . Çünkü herhangi bir tehtit halinde çocuğun sığınabileceği tek varlık annesidir. Süre uzadıkça çocukta ki güven duygusuda zedelenmektedir.
Zedelenen guven duygusu yetişkinlikte bir türlü anlamadığıımıız bağlanma (ilişki türleri ) problemleri olarak karşımıza çıkmaktadır.
Çocugun bu psikoloji ile annesini tanııma surecini bilen bir uzmanıın, yııllar önce batııdan gelen ve "ağlasada kucağıına alma" mantığını kabul etmesi mumkun değildir.
Bu noktada Peygamber Efendimiz’in, “Kim ağlayan çocuğunu sâkinleşinceye kadar gönüllerse, Cenâb-ı Hak, Cennet’te ona memnun oluncaya kadar ihsan ve ikramda bulunur.”[1] hadîs-i şerîfini hatırlamak gerekir.
[1] Prof. Dr. İbrahim Canan, Hz. Peygamber’in Sünnetinde Terbiye, sh. 203
Psikolog Ayşegül Karaoğlan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
teşekkürler